Πεθαμένες Καλησπέρες

"κι αμα δώ κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί..."

Προχτές ανήμερα Χριστούγεννα σε μια κλήση στο κινητό δεν απήντησα. Αυτό είναι σπάνιο για μένα για να μη πώ οτι ποτέ δεν τόχω ξανακάνει.

"κι οτι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθειά..."

Αν κάτι δεν τραβάει γιατί να το ταλαιπωρούμε? Γιατί πρέπει σαν τις γυναικούλες στα πανηγύρια και τις γιορτές να ανταλάσσουμε φιλάκια κι ευχές? Αραγε αυτό προσφέρει κάποια ικανοποίηση η είναι ενας στρουθοκαμηλισμός που μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση οτι έχουμε παλιές φιλίες σμιλεμένες στο χρόνο? Οχι ρε φίλε!

"Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά..."

Βέβαια εχω την εντύπωση οτι η πλειοψηφία των ανθρώπων αντιμετωπίζει τα πράγματα επιδερμικά. Το κύριο τους μέλημα είναι να την περνάνε καλά και δεν φιλοσοφούν με το παραμικρό κι ασφαλώς ποτέ με γεγονότα που σέρνουν πίκρα.

"Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα..."

Πάντως εμένα μου έρχεται η μανία να τα διαλύσω όλα. Ετσι. Να δώ την πραγματικότητα όπως ακριβώς έχει κι όπως την αισθάνομαι. Χωρίς να διευρευνήσω ούτε και την παραμικρή δικαιολογία για τον άλλο. Δηλ. εγώ γιατί έμεινα στην παλιά φιλία τόσο πιστός και δεν μπόρεσα να ζεσταθώ απο καμμία άλλη γνωριμία? Πάντα έζησα με την προσμονή οτι κάπου υπάρχει κάποιος παλιόφιλος που οποτεδήποτε -αυτό δεν χρειάστηκε ποτέ- μπορώ να ακουμπήσω. Κι αυτή ακριβώς η πίστη καθοδηγούσε το ψεύτικο τελικά φέρσιμο μου.

"Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή..."

Τίποτε άλλο και να είμαστε πάντα όλοι καλά!

Loverman

Σήμερα διάβασα μια κριτική βιβλίου στην City Press. Την κριτική την έχει γράψει ο Γιώργος -Ικαρος Μπαμπασάκης κι αναφέρεται στο βιβλίο

Nick Cave
Μπαλλάντες για φόνους και άλλα τραγούδια
της Σοφίας Νικολαίδου

Ένα τραγούδι λοιπόν το "Loverman":

Ο εραστής ! Από την μέρα της δημιουργίας
Ως τους αιώνες των αιώνων ως να τελειώσει ο χρόνος και πιο πέρα
Πέταξε το φουστάνι, κατεβαίνω, είμαι ο εραστής σου
Γιατί είμαι αυτό που είμαι, αυτός που είμαι, αυτός που είμαι
Ε για τον ΕΡΩΤΑ μωρό μου
Ρ για το ΡΩΤΑ να μαθαίνεις
Α για το ΑΧ που θα πονέσεις
Σ για το σκότωσε
Τ για "ΤΥΡΑΝΝΗΣΕ"
Η για τη βαριά σου ΗΤΤΑ
Σ για την φονική ΣΙΩΠΗ
Θα γίνω εραστής σου! Μέχρι το τέλος το πικρό
Ως κάθε βασιλείου τον εμπρησμό
Εις τους αιώνες των αιώνων και τους αιώνες των αιώνων
Αμήν
Είμαι ο εραστής σου
Βοήθησε, μωρό μου, βοήθησε με
Γιατί είμαι αυτός που είμαι, αυτός που είμαι, αυτός που είμαι
Είμαι ο εραστής σου!

Everyman

Θα είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Ρόθ όπου καταπιάνεται με τον θάνατο. Σε ένα σημείο απο την συνέντευξη που έδωσε στην αναμονή της έκδοσης του βιβλίου λέει "Το πάθος, ξέρετε, δεν μεταβάλλεται με την ηλικία, αλλά αλλάζεις εσύ- γερνάς. Η δίψα για γυναίκες γίνεται πιο οξεία. Το πάθος για το γυναικείο σώμα γίνεται όλο και πιο επίμονο. Το σεξουαλικό πάθος είναι πάντα βαθύ, αλλά γίνεται βαθύτερο ".

Αυτό το πάθος είναι που κάνει τους άνδρες να απευθύνονται στις πόρνες με τις οποίες πιστεύουν οτι μπορούν να εκδηλωθούν όπως θέλουν, ενώ για τον ίδιο λόγο οι γυναίκες, επιλέγουν σε διάφορες φάσεις της ζωής τους παράλληλες κι εφήμερες σχέσεις για να ζήσουν όλοι την ζωή που δεν έζησαν.

Νέο Blog

Απόψε δημιούργησα ένα νέο blog όπου θα βάζω μεταφράσεις μου και μικρές ιστορίες. Ξεκίνησα με ένα μικρό διήγημα της Γιόκο Ογκάουα που δημοσιεύθηκε στο NewYorker.

To νέο Blog:

tranandfict.blogspot.com