Tuesday, May 30, 2006

Πελίτη-Ανταλλαγή ντόπιων σπόρων


Το Σάββατο του Θωμά βρέθηκα στην γιορτή της ομάδας Πελίτη στο μοναστήρι του Ιωάννου Προδρόμου κοντά στο χωριό Ανατολή σε μια κορυφή του Κισσάβου. Το μέρος ηταν καταπληκτικό πολύ πλούσιο σε δασική χλωρίδα. Μόνο που ήταν μια μέρα με πολύ πυκνή ομίχλη, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Παρόλη όμως την ομίχλη είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος και ντόπιος απο Λάρισσα κι απο Θεσσαλονίκη κι απο Αθήνα όπως εγώ.
Το μοναστήρι είναι γυναικείο κι οι καλόγριες καλλιεργούν βιολογικά τα κτήματα του μοναστηριού κι εκτρέφουν βοοειδή.

Η ομάδα Πελίτη είναι μη κερδοσκοπική ομάδα που έχει ιδρύσει ο Παναγιώτης Σαϊνατούδης

www.peliti.gr

και καταγράφει αγροκτήματα σε όλη την Ελλάδα που καλλιεργούν ντόπιες ποικιλίες με σπόρο παραγόμενο στο κτήμα. Κάθε χρόνο διοργανώνει μια γιορτή όπου μαζεύονται όλοι οι καλλιεργητές κι οι ενδιαφερόμενοι. Κι εκεί ανταλάσσουν η μοιράζουν σπόρους καθώς και γίνεται παρουσίαση της ομάδας και των πεπραγμένων της.

Η ιδέα είναι άκρως επαναστατική κι είναι μια ενεργή αντίσταση στα μονοπώλια Ολλανδικών, Ισραηλίτικων κι Αμερικανικών εταιρειών παραγωγής σπόρου. Μια κουβέντα που είπε ο Σαϊνατούδης ήταν οτι "σπόρος σημαίνει διατροφή οπότε γίνεται αμέσως αντιληπτό τι υπερεξουσία αποκτάει εκείνος που ελέγχει τους σπόρους".

Παλιότερα στα χωριά -ακόμη και στην Αθήνα προκατοχικά και κατοχικά - τα περιβόλια τα καλλιεργούσαν με σπόρο που παρήγαν και φύλαγαν κάθε χρόνο. Επίσης γινόνατε κι ανταλλαγή μεταξύ των καλλιεργητών. Πχ. εσυ φτιάχνεις πιο καλά κολοκύθια, οπότε δώσε μου σπόρο να σου δώσω εγώ σπόρο μελιτζάνας που πετυχαίνω πιο καλούς και νόστιμους καρπούς. κ.ο.κ. Σήμερα αυτό έχει εκμηδενιστεί ακόμη και στις ερασιτεχνικές καλλιέργειες, όπου όλοι προτιμούν να αγοράσουν σπόρο για ευκολία και σίγουρη σοδειά.

Η κατάσταση είναι απογοητευτική και για να καλυτερεύσει θέλει μεγάλη προσπάθεια και πολύ δουλειά. Αλλά δυστυχώς έχουμε αλωθεί και ξεχάσει να προσπαθούμε. Αναφέρω μόνο οτι είναι χιλιάδες οι ποικιλίες οι Ελληνικές που έχουν εξαφανιστεί σε κηπευτικά , δημητριακά ακόμη και σε ποικιλίες δένδρων. Κι υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν με μεράκι και μανία κάποια χαμένη ποικιλία. Ενα παράδειγμα είναι ένα αμπελοφάσουλο που καλλιεργείτο στην Τήνο. Κι ως γνωστόν "Τήνος" σημαίνει "πατρίδα των ξερικών". Η ποικιλία αυτή έχει εγκλιματιστεί στο "σκληροπυρηνικά" ξερικό τόπο της Τήνου. Οπότε γίνεται αντιληπτό η τεράστια σημασία της. Σήμερα έχουν σπόρους κάποιες γριούλες που το καλλιεργούν στους μπαξέδες τους. Κι αν σε συμπαθήσουν πιθανόν να σου δώσουν αν πας να ζητήσεις. Κι αν τις ανακαλύψεις βέβαια.

Ενα απο τα αξέχαστα της γιορτής ηταν κι φασολάδα που έφτιαξαν επι τόπου βράζονας την σε καζάνια με φωτιά απο ξύλα.

Η φασολάδα αυτή μύριζε φρεσκάδα κι είχε μέσα ένα σέλινο που με έκανε να θυμηθώ την γεύση αυτού του δεματικού.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home