Βροχή

Κοιτάζω την βροχή απο το παράθυρο και στο νου μου έρχονται διάφορες εικόνες.Ποτέ δεν διερεύνησα γιατί η ατένιση η το άκουσμα της βροχής προκαλεί αναπολήσεις. Και πάλι αισθάνομαι άσχημα για πράγματα που είχα κάνει στο παρελθόν κι είχαν χαραχτεί σαν άσχημα στο μυαλό μου. Αυτό δεν μπόρεσε να αλλάξει. Οπως επίσης αισθάνομαι όμορφα για γεγονότα η καταστάσεις που όμορφα εχουν καταχωρηθεί στη μνήμη μου.

Εκείνο όμως που δερευνώ είναι τι προκαλεί περισσότερη χαρά κι ευχαρίστηση.
Το να μελετάς και να ονειρεύεσαι μια κατάσταση που αναμένεις η το να ζεις αυτή την κατάσταση που μπορεί νάναι το να πάς ένα σινεμά η μια βόλτα η μια συνάντηση με το πρόσωπο που είσαι ερωτευμένος η ενα σχέδιο να δημιουργησεις κάτι.
Αναπολώντας διαπιστώνω οτι τελικά η ικανοποίηση είναι στην αναμονή των γεγονότων και σε όλα τα όνειρα που δημιουργείς περιμένοντας κάτι όμορφο.

Μια τέτοια θεώρηση πηγαίνει κουτί στο παιγνίδι του φλέρτ. Σε αυτό το παιγνίδι της πλάνης και της σαγήνης. Εκεί η αναμονή και η λαχτάρα είναι που σου προκαλεί υπερευχαρίστηση σε σημείο κορύφωσης ηδονής. Και το πόσα σενάρια περνάνε απο το μυαλό σου είναι αδύνατο να τα καταγράψεις. Και πως απο αυτά απορίπτεις εκείνα που σε χαλάνε και κρατάς ολα τα απίθανα που καταρέουν όπως όταν ο άνεμος χτυπήσει πυργάκια απο άμμο...

“Dust in the wind” , Kansas

Και η βροχή συνεχίζει το κρυφτό της