Τρύγος(Κυριακάτικος)

Σήμερα μάζεψα και πάτησα σταφύλια από μια ποικιλία για την οποία δεν γνωρίζω και πολλά. Δεν υπάρχει καθόλου βιβλιογραφία. Αυτό το κλήμα σύμφωνα με την παράδοση το έφερε ο πατέρας του πατέρα μου απο την Μ. Ασία.

Το μόνο που έχω ανακαλύψει είναι οτι καλλιεργείται στην Θάσο σαν τοπική ποικιλία και μάλιστα η οινοποιία Πρωτόπαππας το εμφιαλώνει σημειώνοντας οτι προέρχεται απο την ορεινή ποικιλία Τζωρτζίνα. Πέραν αυτού τίποτε άλλο δεν έχω βρεί στην οινική βιβλιογραφία.

Είναι μια ερυθρά ποικιλία πολύ παραγωγική κι επίσης υπέρανθεκτική στους μύκητες και τις αρρώστειες. Το γλεύκος που βγάζει έχει ένα καταπληκτικό σκούρο ρουμπινί χρώμα -όπως και το μετέπειτα κρασί- και μια φοβερή γεύση φράουλας.

Είναι η τρίτη χρονιά που προσπαθώ να φτιάξω κρασί απο αυτήν την ποικιλία. Την πρώτη χρονιά μου ξύνισε αμέσως. Μάλλον ήταν άγουρα τα σταφύλια οταν τα μάζεψα. Την δεύτερη είχα σχετική επιτυχία. Εχω ακόμη μερικά μπουκάλια. Το είχα αναμίξει με Cabernet που αγόρασα. Κι αυτό για να του δώσω πιο σκούρο χρώμα και για να του παρατείνω την παλαίωση.

Σήμερα πάλι πρώιμα τα τρύγησα λόγω των βροχοπτώσεων που θα τα έριχναν κάτω.Μέτρησα τα γράδα κι ήταν περίπου 12. Αδύνατο. Του έριξα μέσα μισό κιλό πετιμέζι κι ελάχιστο μεταμπισουλφίτ.
Εκείνο που κατευχαριστήθηκα ήταν η φανταστική μυρωδιά του γλεύκους που έσταζε απο την στροφυλιά καθώς και το ρουμπινί του χρώμα που σκούραινε όσο πέρναγε η ώρα.